"Ik kan alleen maar zeggen dat ik spijt heb dat ik niet eerder bij Jolanda op de site terecht ben gekomen"
Als kind al was ik gek op dieren met name honden. Was ik onvindbaar, dan lag ik bij de Duitse herder van mijn vader in de mand te slapen. Jaren stond een hond als nummer 1 op mijn verlanglijst en op mijn 12e verjaardag kreeg ik dan eindelijk mijn eigen hond. Waar Brammetje was, was ik en andersom.
Toen ik eenmaal getrouwd was, moest er natuurlijk ook een hond komen en ging ik naar het dierenasiel om een hond een fijn leven te kunnen bezorgen.
Waar ik dacht mijn droom nu compleet te hebben, bleek dit echter een nachtmerrie.
Deze hond trok mij over straat en deed lelijk naar andere honden. Ik schaamde me dood en wilde dit niet. Ik snapte er helemaal niets van want ik zorgde toch altijd goed voor hem? Met buikpijn liep ik met mijn hond te wandelen en durfde alleen op rustige tijden naar buiten te gaan. Wat zo fijn had moeten zijn zorgde voor veel stress en boosheid. Ik voelde me zo ongelukkig dat ik zelfs dacht: was ik maar nooit aan een hond begonnen!
Waarom ging het niet zoals ik graag zou willen?
Dit ging zo niet langer dus zocht ik een hondenschool om te leren hoe ik lekker met mijn hond kon wandelen en hoopte ik dat hiermee mijn probleem opgelost werd. Helaas was dit niet het geval, want tijdens het uitlaten trok hij nog steeds aan de lijn en deed hij nog lelijk naar andere honden. Zit, af en blijf in huis ging prima, net als het ‘hier’ komen, alleen buiten merkte ik weinig van al mijn geleerde oefeningen. Op een hondenschool leer je de standaard oefeningen zoals zitten, liggen en blijven, maar andere problemen zoals agressie van je hond aan de lijn, daar kreeg ik geen oplossing voor.
De instructeur werd helemaal gek van mij, want ik bleef maar vragen stellen en eigenlijk wist hij ook niet hoe mijn probleem op te lossen. Ik kreeg als advies dat ik mijn hond ‘stevig’ moest corrigeren en een flinke ruk aan zijn lijn moest geven. Dat was niet de manier waarop ik met mijn hond om wilde gaan, dus eigenlijk was ik nog geen stap verder.
Wat nu??? Want mijn hond wegdoen was geen optie!
Een lieve en sociale hond was mijn grootste wens. Het moest mogelijk zijn om mijn hond te leren zich thuis en op straat gewoon netjes te gedragen. Lekker ontspannen te wandelen of om op een terrasje te zitten met een rustige hond naast mijn stoel.
Als eerste begon ik met een opleiding als instructeur. Heel leuk en door het lesgeven leerde ik met veel verschillende rassen om te gaan. Maar nog steeds kreeg ik vragen van hondeneigenaren waar ik geen antwoord op kon geven. Door nog meer opleidingen, cursussen en het afleggen van huisbezoeken, kreeg ik steeds meer kennis en ging ik ervaren dat het opvoeden van je hond in huis gebeurt en niet op een hondenschool.
Het ‘opvoeden’ dat is wat ik wilde leren want dat zorgt voor een lieve, gehoorzame, sociale hond.
Nu zijn mijn eigen honden netjes ‘opgevoed’ en geniet ik van alle momenten dat ik met hen op stap ga. Ze respecteren mij als hun baas, zonder dwang of agressie van mijn kant.
Dit is waar ik van droomde!
Inmiddels ben ik al een behoorlijk aantal jaren met heel veel enthousiasme andere mensen aan het leren hoe ze ook een lieve, sociale hond kunnen krijgen. Ik ga naar de mensen toe voor een individuele begeleiding bij het opvoeden van hun pup of als de hond ‘fouten’ heeft en weer moet leren zich netjes te gedragen. Ik heb het voorrecht dat ik van mijn passie mijn werk heb kunnen maken en ben zo blij met alle mensen en honden die ik al heb mogen helpen.
Ik ben eerlijk en direct tegen een hondeneigenaar, om deze in te laten zien wat er niet goed is gegaan. Verpakt in wat Brabantse humor en gezelligheid, realiseren de eigenaren al snel dat ik weet waarover ik praat en krijgen daardoor steeds meer vertrouwen in mij.